Polityka. Religia. Praca. Wściekłość...

Nie będziesz wiedzieć, czy to jest naprawdę. Czy to prawdziwy alarm, czy tylko ćwiczenia z zarządzania strachem. Nie będziesz wiedzieć do końca. Ani przed, ani po. Możesz tylko wierzyć w to, co Ci się podaje do wierzenia. Lub nie wierzyć. Istnieje mała szansa, że w tym jednym ułamku sekundy, w momencie eksplozji, przez chwilę prawie będziesz mieć pewność, że jednak wybuchło. A może też nie. Może w tym wszystkim chodzi tylko o to, że to Ty masz skonstruować tę bombę. O to, żeby w ten sposób raz, ten jeden raz w życiu, mieć pełną kontrolę – całkowicie i absolutnie, ten jedyny raz, zadecydować o sobie i tym, co Cię w tym momencie otacza. W życiu piękne są chwile. Zaśpiewasz ze mną? Raz... dwa... trzy... Odpalamy!

Sztuka jest inspirowana ostatnimi książkami Oriany Fallaci, w których słynna włoska dziennikarka opisuje swój lęk przed zderzeniem Zachodu z kulturą i religią muzułmańską. Akcja spektaklu dzieje się w galerii handlowej, której pracownicy spotykają się podczas „wykradzionych systemowi” przerw na papierosa, organizowanych w trakcie próbnych alarmów bombowych. „Muzułmany” to opowieść o tym, jak steruje się lękiem i panicznym strachem. O ludziach niepewnych jutra, którzy muszą mierzyć się z brakiem pieniędzy, kryzysami rodzinnymi, chorobami czy zagrożeniem utraty pracy, a jednocześnie muszą zdecydować, jaka jest ich postawa wobec „zagrożenia muzułmańskiego”.

14 października 2016 roku odbyło się otwarte czytanie dramatu, wtedy jeszcze pod roboczym tytułem „Wściekłość”, które zakończyło się dyskusją z publicznością nad kierunkiem, w którym powinien podążać spektakl. Czytanie to zostało powtórzone podczas wrocławskiego Festiwalu Dramatu w grudniu 2016. 

Spektakl bierze udział w 24. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

„Muzułmany" są komentarzem pisanym na gorąco, inspirowanym wypowiedziami pracowników współczesnych „galer", piekielnie przenikliwymi tekstami Fallaci oraz spostrzeżeniami własnymi Artura Pałygi. O tym, że Polska to kraj, gdzie się ciężko haruje. I że to harowanie może nam być - o zgrozo - zabrane, bo zdaje się, że nadchodzą islamiści, którzy - oprócz tego, że modlą się do innego Boga - to są tanią (tańszą niż my!) siłą roboczą.

„Gazeta Wyborcza” Katowice

Sztuka Artura Pałygi bardzo trafnie oddaje ducha, że ludzie, społeczeństwo zawsze potrzebuje kozła ofiarnego.

portal Teraz Teatr

Artur Pałyga napisał tekst nienachalny, wielowątkowy i skłaniający do myślenia. Wytyka i prowokuje, a jednak nie ma w tym ataku czy oskarżenia, a jedynie smutna refleksja, że Muzułmany to my. Autor wykorzystuje słowa z książek Oriany Fallaci, która radykalnie krytykuje współczesny islam i tym samym opisuje ostatni wzrost zainteresowania antyislamskimi działaniami w Polsce. Właściwie dobrane fragmenty z Fallaci pokazują, że nasz strach i ksenofobia nie różnią się często od szowinizmu terrorystów.

Portal Katowicki

Młody i Młoda, Stary i Stara – to tykające bomby, których wściekłość szuka ujścia. Mamy wrażenie, że całe to sceniczne towarzystwo zaraz eksploduje. (…) Krzyczą: Wynocha! Precz stąd Muzułmany! Po raz pierwszy w spektaklu zmienia się ich perspektywa – nie rozpoznają jednak własnych twarzy, widzą już tylko agresywnych, niezdolnych do akceptacji cudzych potrzeb i odmiennego stylu życia obcych. Brzmi znajomo?

„Reflektor. Naświetlamy kulturę"

Stara, stary, młoda, młody… Przedstawieni bezosobowo, dobitnie, aby ujednolicić i ukazać, że ludzie pracujący w pewnym momencie zatracają już człowieczeństwo (…) „Muzułmany” to spektakl o każdym z nas, o naszych lękach, problemach, błędach, które nierzadko przypisujemy innym, obwiniając ich za niepowodzenia w naszym życiu. Muzułmany… to my.

> czytanie performatywne podczas Festiwalu Dramatu we Wrocławskim Teatrze Współczesnym

Partnerzy premiery:

Patroni medialni: