Stary świat umarł, a nowego nie widać wciąż na horyzoncie. Nie ma już powrotu, ale nie da się też uczynić kroku naprzód. Snujemy się w oparach dławiącej bezsilności. Czy możemy jeszcze mieć nadzieję na narodziny nowego? Na wyrwanie się z tej słabości? Czy raczej pozostaniemy już na zawsze w tej nieokreślonej przestrzeni pomiędzy? Tam, gdzie powita nas Alois Pokora, śląski człowiek bez właściwości, i jego demony. A może to nasze demony? Może to właśnie wspólnota słabych, której jesteśmy częścią, jest kluczem do tej historii. Historii człowieka bez tożsamości, bez siły, bez potencjału zmiany. Historii człowieka, który jak powietrza potrzebuje zależności i poczucia podporządkowania. Historii niewolnika.

Myślicie, że jesteście lepsi, bo macie kontrolę nad swoim życiem? On też tak myślał…

Uwaga! W spektaklu wykorzystywane są światła stroboskopowe i wytwornice dymu.

Spektakl bierze udział w 28. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

RECENZJE

„Pokora” w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach to piękna wizualnie i świetnie zagrana teatralna opowieść o poszukiwaniu tożsamości, wiecznym poczuciu obcości i skomplikowanych dziejach Śląska. / Magdalena Mikrut-Majeranek teatrologia.pl

Henryk Simon zaproszony do tej roli nie ma sobie równych. / Wojciech Lipowski „Śląsk”

„Pokora” to też spektakl, który brzmi, pulsuje, żyje. Tu trans, tam rytm. Niepokój i uwodzenie. Łagodność i nerwowość. Piękno i groza. / Marta Odziomek „Gazeta Wyborcza Katowice”